സന്ധ്യ ചുവന്നു തുടുക്കുന്നു
നിന്റെ പ്രണയമെന്റെ കരള് നിറച്ച്-
ചുണ്ടുകള് ചുവപ്പിച്ചപോലെ.
ഉയന്നു നില്ക്കുന്ന കരിമ്പനകള്,
നിന്നെ പ്രതീക്ഷിച്ചുഴലുന്ന-
എന്റെ കണ്ണുകള് പോലെ
ഇടയ്ക്കിടെ ഈ ചുവപ്പിലലിയുന്ന -
വെള്ളി മേഘങ്ങള് കാത്തിരിപ്പിനൊടുവില് ,
എന്നില് നിന്നുമാടരുന്ന കണ്ണ് നീര് കണക്കെ..
തീര്ന്നും, തീരാതെ പിന്നെയും തളിര്ക്കുകയും ചെയുന്ന-
നിന്റെ പ്രണയം
എന്റെ നെറുകയില് നീ പടര്ത്തുന്ന സിന്ധൂരത്തിന്റെ-
ചുവപ്പെന്നപോലെ സുന്ദരം
ഇന്നിതാ സന്ധ്യയും സിന്ദൂരവും ഈ ചുവപ്പും
പടര്ന്നു പടര്ന്നു നിറയുന്നു
ഇവിടെ,
എന്നിലും പിന്നെ.....നിന്നിലും.
3 comments:
വീണ്ടും ഒരു പ്രണയ കവിത... നന്നാവുന്നു ചിന്തകള്............
സിന്ദൂരരേഖ
നന്നായിരിക്കുന്നു
Post a Comment