ഒരിക്കല്, എന്റെ കൈവെള്ളയില് നീ വച്ച് തന്നൊരു
മഞ്ചാടിക്കുരു-
അനേകം കുന്നുമണികള്ക്കിടയില് ഒളിപ്പിച്ചു വച്ച-
കൊച്ചു സമ്മാനം.
പിന്നെ അതായിരുന്നു എന്റെ ലോകം,
ഉറങ്ങുമ്പോഴും ഉണരുമ്പോഴും
എന്നില് നിറഞ്ഞു നിന്ന ഒരേയൊരു നിറം
ചുവപ്പില് പൊതിഞ്ഞ കുഞ്ഞുനൊമ്പരങ്ങള്-
വീണുറങ്ങിയ ഭംഗിയുള്ള വിത്ത്.
നീയും ഞാനും വളര്ന്നു-
കണ്ടാല് തിരിച്ചറിയാനാവാത്ത വിധം
നമുക്ക് മുന്നില് ഈ ലോകം വളര്ന്നു-
അപ്പോഴും മുളപൊട്ടാതെ നിറം മാറാതെ-
ബാല്യത്തിന്നോര്മ്മകള് തെല്ലും മങ്ങാതെ-
ആ മഞ്ചാടിക്കുരുവില് പുനര്ജനിക്കുന്നു !
പിന്നെ അതായിരുന്നു എന്റെ ലോകം,
ഉറങ്ങുമ്പോഴും ഉണരുമ്പോഴും
എന്നില് നിറഞ്ഞു നിന്ന ഒരേയൊരു നിറം
ചുവപ്പില് പൊതിഞ്ഞ കുഞ്ഞുനൊമ്പരങ്ങള്-
വീണുറങ്ങിയ ഭംഗിയുള്ള വിത്ത്.
നീയും ഞാനും വളര്ന്നു-
കണ്ടാല് തിരിച്ചറിയാനാവാത്ത വിധം
നമുക്ക് മുന്നില് ഈ ലോകം വളര്ന്നു-
അപ്പോഴും മുളപൊട്ടാതെ നിറം മാറാതെ-
ബാല്യത്തിന്നോര്മ്മകള് തെല്ലും മങ്ങാതെ-
ആ മഞ്ചാടിക്കുരുവില് പുനര്ജനിക്കുന്നു !
4 comments:
എന്തായിത്.....ചറപറാന്ന് കവിതകള് പോസ്റ്റു ചെയ്തുകൊണ്ടിരിക്കുകയാണല്ലോ......എല്ലാം ഒഴുക്കി കളഞ്ഞ് അവസാനം സര്ഗ്ഗശക്തിയുടെ കൂമ്പടച്ചു കളയരുതെന്ന് മാത്രം.
Tnx Kalavllabhan.
@ Anu Raj:)www.facebook.com/daisyspoem
മഞ്ചാടിക്കുരു എന്ത് ക്യൂട്ടാണ്..!!
ഡെയ്സി,മഞ്ചാടിക്കുരു എന്നും ഒരു കുഞ്ഞുസ്വപ്നത്തിന്റെ നിറച്ചാർത്തല്ലേ....
Post a Comment