എന്റെ മിഴിനീര് മഴയില്
കണ്ണീര്വാര്ത്ത്
ഒരു ചെറുപുഞ്ചിരിയാലെന്-
കരം ഗ്രഹിച്ച്
വെളുക്കെ ചിരിക്കും
നിരത്തുകളെ നോക്കി
എന്നോടൊപ്പം നീയുമിരുന്നു!!
വിരലുകളുടെ
മാസ്മരികതയില്
ഊര്ന്നുപോവുന്ന
അനുസരിക്കാത്ത
മണല്ത്തരികള് കൊണ്ട്
ഉത്തരമില്ലാത്ത ചോദ്യങ്ങള്
ചുവരുകളാക്കി,
നമ്മള് തീര്ത്ത വീട് !!!
കണ്ണീരും കലഹവും
വേര്തിരിക്കാത്ത
സ്വപ്നങ്ങളുടെ തീച്ചൂളയില്
വെന്തുരുകാത്ത
ദുരന്തഭൂമിയുടെ ചിത്രങ്ങള്
പതിക്കാത്ത
മോഹങ്ങള്ക്ക് വിലയിട്ട്
അതിര്ത്തികള് തിരിക്കാത്ത
ഒരു തിരയിളക്കത്തില്
നിന്നിലേക്ക് മടങ്ങുമ്പോഴും
വേദനിക്കാതെ
വീണ്ടുമുയരുമൊരു കുടീരം!!!
ഒരു വിട പറച്ചിലിനി വയ്യ,
ഋതുക്കള് മരവിക്കും മുന്നേ,
നിണം വാര്ന്ന് നിളയൊടുങ്ങും മുന്നേ
പ്രഹരങ്ങള് ഏല്ക്കാത്ത,
വേനല്ചൂടില് വരണ്ടുപോവാത്ത
ആഴങ്ങളുടെ മറവില് ഒളിക്കാം!
അവിടെ
എനിക്ക് നിര്വാണം!!
4 comments:
നോവിന്റെ തീരങ്ങളില് നീ മാത്രമായ് ......
നൊമ്പരം തുളുമ്പുന്ന വരികള് ....
ദൈവം അനുഗ്രഹിക്കട്ടെ
ശുഭാശംസകള് .....
നൊമ്പരം തുളുമ്പുന്ന വരികള്.........
നിര്വാണം
വളരെ നല്ലത്...
മികവാര്ന്ന എഴുത്ത്...
Post a Comment