ഒറ്റച്ചിറകുള്ളവൾ
പറന്നേറെ തളര്ന്നവൾ
ചുവപ്പ് പുരണ്ട തൂവലുകൾ
കാറ്റത്തു പാറുന്ന പതിരുകൾ പോലെ
സന്ധ്യയിലലിയാൻ ഉയര്ന്നു താഴുന്നു. !
കളഞ്ഞു പോയ ചട്ടങ്ങൾ
നിഴലിനെ ചേർത്ത്
ഏകമനസ്സോടെ പുതിയ കല്പനകൾ
തിരയുന്നു. !
കരിയിലകളിൽ അടയിരുന്ന്-
നീലിമ കാണേ
കടാക്ക്ഷിക്കാത്ത ആകാശപരപ്പിൽ
ദുരാലോചനകൾ ചൈതന്യമറ്റ്
ഭൂമിയെ നോക്കുന്നു
വേദനകൾ
വിഴുങ്ങുന്ന തീജ്വാലകളിൽ
പിന്തുടരുമെന്ന് ഭയക്കുന്നു !
എങ്കിലും
കൊത്തിയെടുത്ത ചുള്ളിക്കമ്പിൽ
നേര്ത്തുപോവും ഓര്മയുടെ
അന്ത്യത്തിൽ കൂടണയാൻ
കൊതിക്കുന്നുമുണ്ട്
തന്നിലേക്കുറ്റു നോക്കും
രഹസ്യപാപങ്ങൾ കണ്ണുകളിൽ
പ്രതിഫലിക്കേ
ചിറകറ്റവള് നിലം പതിക്കുന്നു.
ചിത്രം വരച്ച എന്റെ കൈകളിതാ
ചായകൂട്ടിലടർന്നു വീഴുന്നു.
4 comments:
പറന്നെന്നാൽ തളർന്നു പോം
ഇളം ചിറകുള്ള് പ്രാവ്..
നന്നായി എഴുതി.
ശുഭാശംസകൾ...
ആരാണീ പ്രാവ്?
നന്നായി ...
സുന്ദരം ഈ രചന ,ആശംസകള്
Post a Comment