അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല,
നിൻ മിഴിയൊളി കണവുമായ്
വഴി പിരിയവേ,
നമ്മുടെ സമാന്തര പാതകൾ
ഒരനിശ്ചിത ബിന്ദുവിൽ
ഒന്ന് ചേരുമെന്ന്!
എത്ര തടുത്താലും
നീ എന്നരികിലെത്തുമെന്ന്
അകലങ്ങളിൽ നിന്നും
ഒഴുകിയെത്തി
നിനയാതെയെന്നെ തൊട്ടുണർത്തുമെന്ന്
എന്നിലൂടെ,
നീ കടന്നുപോയ യുഗങ്ങളിൽ
ഓരോ മനോഹര പ്രഭാതത്തിലും
വെള്ളികെട്ടിയ മേഘക്കീറിൽ
വിസ്മയത്തിൻ വെളുപ്പുണ്ടായിരുന്നു!
ഏകാന്തതയിൽ,
നീ ചിലപ്പോൾ
എന്റെ കണ്ണുകളോട് മത്സരിക്കാറുണ്ട്
അസ്വസ്ഥനായ ഒരു പോരാളിയെ പോലെ.
നീയറിയുന്നുവോ,
നിനക്ക് ജയിക്കാനായി
ഞാനിപ്പോൾ
ഇരുട്ടിനെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടു തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു...
2 comments:
ദേവപഥത്തിലെ യാത്രികര്
ഇരുട്ടിനെ ജീവിതത്തിൽ അധികം സ്നേഹിക്കാതിരിക്കുന്നതാണ് നല്ലത്.വെളിച്ചത്തെ സ്നേഹിക്കൂ.
നല്ല കവിത
സന്തോഷവും,സമാധാനവും നിറഞ്ഞ ക്രിസ്തുമസ്സും, പുതുവത്സരവും നേരുന്നു.
ശുഭാശംസകൾ.......
Post a Comment