ഹൃദയം പിടയുമ്പോള് മാത്രം
ഉതിരുന്ന ചില സ്ഫടിക ചിരികളുണ്ട്;
തിരികെ ഇറങ്ങാന് തുടങ്ങുമ്പോള്
മാത്രമാവണം ചില
നോവുകളുടെ ഉയരമറിയുന്നത്!
ഇടയ്ക്കിടെ
കണ്ണാടി നോക്കി മിനുക്കി,
ചുംബിച്ച് മുഖം മൂടി അണിയിക്കുന്ന
ഭൂതകാലത്തിന് പരിചിത പടവുകള്
ഓര്മ്മിപ്പിക്കുന്നതാവണം
നിന്റെ മനസ്സ്!
വന്ന വഴിയെ,
വ്യര്ത്ഥം ഓടിക്കയറുന്ന
ഭ്രാന്താവണം ചിന്തകള്!
ശ്വസിക്കുമ്പോള് കത്തിപ്പടരുന്ന
ലഹരിയുടെ താഴ്വരയില്
മുന്തിരിവള്ളികള് ചുരത്തുന്ന
വീഞ്ഞാവണം നീ!
മനപൂര്വ്വം ധിക്കരിച്ച്
നിന്നില് നൃത്തം ചെയ്തു മദിക്കുന്ന
ചിലങ്കയിട്ട കാവ്യശില്പം
മാത്രമാവണം ഈ ക്ഷണികജീവിതം !