ചിലപ്പോഴൊക്കെ
പ്രകാശമാനമായ പാതകളുപേക്ഷിച്ച്
നിഴല് വഴികള് താണ്ടേണ്ടി വന്നേക്കാം
അശാന്തിയുടെ ഒരു കരിമേഘതുണ്ട്
തലയ്ക്കു മീതേ തൂങ്ങി കിടക്കുന്നുണ്ടെന്നും
ഏതുനിമിഷവും, എല്ലാം
ഒരു വെള്ളിടിയില് അവസാനിക്കുമെന്നും
രക്ഷാമാര്ഗം ഏതുമില്ലെന്നും
നമുക്ക് തോന്നാം
പക്ഷെ...
സത്യത്തില് അതൊരു
വികാരവിക്ഷോഭമുയിര്ക്കൊണ്ട
ദു:സ്വപ്നസഞ്ചാരമായിരിക്കാം
ഒരു നിലവിളി കുരുങ്ങിയുണരുമ്പോള്
ഇരുളിനോട് പടവെട്ടാതെ
ആ മിഴികളടയ്ക്കുക..
വൈകാതെ
നേരം പുലരുമെന്നും
പുതിയ സൂര്യന് നിനക്കായുദിക്കുമെന്നും
മേഘങ്ങള് പെയ്തൊഴിയേണ്ടവയാണെന്നും
മനോഹരമായ
മഴവില്ക്കുഞ്ഞുങ്ങളെ പ്രസവിക്കേണ്ടതാണെന്നും
മനസ്സിലാക്കുക!
ഹൃദയങ്ങള്ക്ക് സ്വപ്നങ്ങളല്ലാതെ
മറ്റാരു കാവല് ?
3 comments:
its very touching poetry :)
sometimes dreams are mystic;
Still, life is nothing but realistic.
Your poem makes readers enthusiastic;
Since its view to life is optimistic..
A nice poem that hails the positives of life..
GUD WISHES......
ചിലപ്പോഴൊക്കെ നിഴല്വഴികള് താണ്ടാതെ എന്ത് ജീവിതം!
Post a Comment