ഒരു സമുദ്രഗര്ഭത്തില്
അജ്ഞാത ഏകാന്ത വാസത്തില്
ആത്മാക്കള് സംവദിക്കുന്ന ഒരൂഷ്മാവുണ്ട്..
എനിക്ക് ഘനമില്ലാതാവുകയും
നിന്നിലേക്കൊഴുകുകയും ചെയ്യാവുന്ന
ഒരു തലം.. പിന്നെ,
വസന്തന്തിലേക്ക് പാഞ്ഞടുക്കവേ
വീശിയെറിഞ്ഞ ചിറകുകളില്
വിതുമ്പിയുതിര്ന്ന ഉമ്മകളെത്ര
മഴവില്ലുകള് തീര്ക്കുന്നുണ്ടാവാം?
ഇന്ന്,
ഇരുളടഞ്ഞ ശൂന്യവീഥികളില്
മഴ നനയുന്ന മഴ,
ഉപേക്ഷിക്കപെട്ട ഹൃദയത്തിന്റെ
ഒഴിഞ്ഞ അറകളിലെ
മിടിപ്പുകളുടെ പ്രതിധ്വനി പോലെ
വിട്ടു പോയ കണ്ണികള്ക്ക് വിട
വിങ്ങുന്ന മുറിപ്പാടുകള് എന്റെ സ്വന്തം..
താങ്ങായ കൈകള്ക്കെന്റെ ജീവന്..
3 comments:
വിട്ട് പോയ കണ്ണികൾക്ക് വിട !!!!
(ഒരു അക്ഷരത്തെറ്റ്)
:)
:-)
Post a Comment