മോഹം,
കലാപകലുഷിതമായ തെരുവുകളിലൂടെ ഉള്ള
ഒരു ഒരു സാഹസിക യാത്രയാണ്.
മേഘങ്ങളിലേക്ക്,
പലായനം കൊതിച്ചു കാറ്റിനോടൊത്തു പോയ ഒരു തൂവല്.
ശാപഗ്രസ്തമായ, നിലാവ് നിഷേധിക്കപ്പെട്ട നഗരത്തിന്റെ
അവശിഷ്ടങ്ങളൊത്തു കടലിന്റെ ഇരമ്പമറിയുന്നു..
കാലികോപായങ്ങള് ഒന്നും തന്നെ
നിമജ്ജനത്തിന്റെ രഹസ്യങ്ങള് അറിയുന്നതില്
നിന്നുമതിനെ അകറ്റുന്നില്ല.
അസ്തമയങ്ങളെ അതിമനോഹരമാക്കുവാന്
പുലരികളെ പ്രസന്നമാക്കുവാന്, നീ മതി.
തീ പിടിച്ചു തിരിയിട്ടു കത്തുവാന്
തമസ്സിനീ സ്വേദകണങ്ങള് മതി.
വിറയാര്ന്ന ചുണ്ടുകള് വിടര്ന്നു ചുവക്കാന്
വെറുതെ മൂളുമീരടികള് മതി.
കത്തിയമര്ന്നെന്നു കരുതവേ
സമയക്കനലുകള് ഊതിത്തെളിച്ചു വീണ്ടും..
ഒരു കണ്ണാടിയില്, പിന്നോട്ടോടുന്ന സമയ വിരലുകള്..
ഒരു സുഖമുള്ള കുളിര് ബാക്കിയാക്കി, ഒടുവില്
ഒരു കാറ്റ് പോലെ നീ യാത്രയാകുന്നു..
അനാഥമായ വീഥികളില്,
അപ്പോഴും മഴ തുടരുന്നുണ്ടാകും..
നെരിപ്പോടിന്റെ ഇളം ചൂടില്
ഒരു ജാലകച്ചില്ലിലൂടെ നീ
ആ കാഴ്ച തുടര്ന്നും ആസ്വദിക്കുക..
അനാവൃതമാക്കപ്പെടുന്ന കൈപ്പത്തികളില്,
സിരകളില് നിന്നുനിന്നാദ്യ തുള്ളി രക്തം
ആ തെരുവിനെ കൂടുതല് ചുവപ്പിക്കും വരെ..
അത് വരെ മാത്രം..