നനുത്ത പ്രഭാതങ്ങള് വിരുന്നെത്തും വരെ
നിന്റെ വാക്കുകളുടെ കുളിര്മ്മയില്,
നനഞ്ഞുറങ്ങുന്ന എന്റെ പുതിയ പേരുകള്
കവര്ന്നെടുക്കാന് മാത്രമായ്
കര കവിഞ്ഞതാണീ പുഴകള്..
നിന്റെ അസ്ഥിരചിന്തകളാല്
നിത്യവുമെന്നെ പ്രിയങ്കരിയാക്കി
നിന്റെ കലഹരേണുക്കള്
സ്നേഹമാപിനിയില് തൂകി
നിറഞ്ഞ ചിരിയോടെ നീ ..
നിന്റെ സ്നേഹത്തിന്റെ മഞ്ഞുമലയ്ക്കുള്ളില്
ശിലാദ്രവ്യമായ് ഉറഞ്ഞു കിടക്കുന്നുണ്ടാവാം
എന്റെ ആദ്യത്തെ പേര്..
അലറുന്ന മലവെള്ളപ്പാച്ചിലിലും
അടിത്തട്ടില് ഒഴുകാതെ കിടക്കുന്ന നക്ഷത്രം പോലെ..
തൂവലുകളുടെ മിടിപ്പുകളെ
ഭാരമില്ലാതെ ബലപ്പെടുത്താനും
ഏറെ പറയും മുമ്പേ, നിശബ്ദമാക്കാനും
നിലാവിനെ പകുത്തൊരു കനവ്
എല്ലാ നീലരാത്രികളിലും എത്തുന്നുണ്ട്..
മധുചഷകങ്ങള് ഒഴിയും വരെ
ഞാന് ഒരു സ്ഥിരം ക്ഷണിതാവ്....
പോറലുകള് വീഴുകില്ലെങ്കിലും
സ്ഫടികപ്പാത്രങ്ങള് ഉടഞ്ഞു പോകാറുണ്ട്;
ചിലപ്പോഴൊക്കെ..
ഭാവിയിലേക്ക് ചിതറിപ്പോവുന്ന ചിരികള് പോലെ