അവള് ചിരിക്കാറുണ്ട്
ഇമകള് പൂട്ടി
ചൊടികള് ചുവപ്പിച്ച്
ആര്ത്തു ചിരിക്കുമ്പോള്
അടരാന് തുടങ്ങും നീര്മണിക്കു-
വീഴാനിടം നല്കാതെ വണ്ണം !
ഇരുളില് മുഖം പൂഴ്ത്തി
എന്തിനോ തിരഞ്ഞെന്നപോല്
തേങ്ങലുകളെ ഒതുക്കി
വെളിച്ചത്തില് തിളങ്ങുന്ന
നനഞ്ഞ കവിള് തടങ്ങള്
ചേലതുമ്പില് മറച്ചും
വിയര്പ്പിനെ പഴിചാരി
ഓരം ചേര്ന്നു പോവുമൊരു ചിരി !
വരികള്ക്കിടയിലുറങ്ങും
മൗനത്തില് വിടരുമര്ദ്ധസ്മിതം
ഒരു മഴയെ തിരയാറുണ്ട്,
ആരുമറിയാതെ!
ഒരു കളിവാക്കിനു പോലും പൊട്ടിക്കരഞ്ഞ്,
അവന്റെ ചുമലില് മഴയാകാറുമുണ്ട് !
ചിരി അണിഞ്ഞൊരു ചിത്രത്തില്
ഒളിഞ്ഞിരിക്കുമവളെ
മോഹിക്കരുത് !
അവളെ,
കാറ്റ് വസന്തത്തിനു
ഒറ്റു കൊടുത്തത് നീയറിഞ്ഞില്ലേ?
5 comments:
അടുത്തതിനായി കാത്തിരിക്കുന്നു...........
കാറ്റ് വസന്തത്തിന് ഒറ്റു കൊടുക്കുക... നല്ല ചിന്ത
നല്ല കവിത
ശുഭാശംസകൾ.....
വരികള്ക്കിടയിലുറങ്ങും
മൗനത്തില് വിടരുമര്ദ്ധസ്മിതം
പോലെ സുന്ദരം
ഒറ്റുകാരുടെ വസന്തം
അവളെ വിശ്വസിക്കരുതെന്ന് പറഞ്ഞത് എന്ത് കൊണ്ടാ ?
കാറ്റു ചതിച്ചതിനാലോ ,ഇരുളിൽ തേങ്ങുന്നതിനാലോ
സ്വന്തം ദുഃഖം മറച് ചിരിക്കുന്നതിനാലോ ?
കവിത നന്നായിട്ടുണ്ട്
Post a Comment